น้ำป่าของหมอเขื่อน

คำนำ

“คุณหมอเขื่อนนน”

เขื่อนขันธ์มองดูหน้าคนเมาอย่างอึ้ง ๆ ไม่คิดว่าจะได้เห็นน้ำป่าในสภาพนี้ เมาแล้วชอบยั่วต่อไปนี้จะไม่อนุญาตให้ไปดื่มเหล้าที่ไหนอีกแล้ว สองมองของเขื่อนขันธ์ประคองเอวของคนเมาไว้หลวม ๆ เพราะกลัวอีกคนตกจากตักของเขา

“ว่าไงครับคุณน้ำป่า?”

“เพ่เขื่อนสุดหล่อของน้ำป่า”

“หึหึหึ เมาแล้วปากหวานนะเรา”

“ใคร๊เม๊า ไม่มี๊ ผมกินเหล้าไม่เคยเมา”

“จริงหรือ?”

เขื่อนขันธ์ลูบไล้เอวของคนที่นั่งบนตักของเขาไปมา เขื่อนขันธ์และน้ำป่ากอดจูบกันภายในที่ส่วนตัวเป็นเรื่องปกติ แต่พวกเขาสองคนยังไปไม่ถึงจุดสุดท้ายกันสักที เพราะคนเมาที่กำลังยั่วเขาอยู่นี้กลัวเจ็บ

เขื่อนขันธ์ก็ไม่คิดจะบังคับน้อง เพราะเขาต้องการให้เวลาน้ำป่าตัดสินใจเอง บางครั้งความรักก็ต้องรอคอยเพราะแตงที่เฝื่อนเด็ดมันไม่หวาน เขื่อนขันธ์อยากให้น้ำป่าพร้อมทั้งกายและใจมากกว่าจะจำใจยอม

“เน่ใคร พี่น้ำป่าคนจริงครับ”

“เออ พี่เขื่อนขันธ์ครับผมขอเบอร์พี่หน่อยครับ”

น้ำป่าจ้องมองรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ด้วยสายตามรอคอย

“หืมมม”

เขื่อนขันธ์วางปากกาในมือลงก่อนจะเงยหน้ามองคนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าอย่างสนใจ

“น้องอยากได้เบอร์โทรของพี่”

เขื่อนขันธ์จ้องมองรุ่นน้องปีหนึ่งนิ่ง ๆ ด้วยแววตาที่ดูลุ่มลึก

“ครับ..เอยไม่ใช่..ไม่ใช่”

น้ำป่าผยักหน้าก่อนที่จะส่ายหัวไปมา

............................................................................

จะทยอยลงเรื่อย ๆ นะคะ  ถ้าลงจบแล้วจะทำการติดเหรียญจ้า